"Mam, ik verveel me."
"Wil je niet op je kamer spelen met de auto's, knex of lego?"
"Nee, dat zei papa ook al, weet je niks anders?"
"Je was een spel aan het maken, ga je daar mee verder."
"Nee, daar heb ik nu geen zin in."
"Papa heeft van de week allemaal nieuwe boeken bij de bieb gehaald."
"Die heb ik al uit."
"Pff, dat wordt lastig, je mag de stoep wel vegen, er zijn van de week zoveel naalden uit de boom gevallen."
"Ja duh, dat is jullie werk."
"Maar daarom mag jij het ook wel doen."
"Weet je echt niks anders?"
"Ooh jongen, ik wou dat ik me verveelde."
"Hoezo???!!!"
"Nou, dan hoefde ik niet te rennen van hot naar haar, hoefde ik nu niet te koken, lekker even niks doen."
Na het eten, hoe is het mogelijk, de bank is nog vrij, ik ga er even lekker languit van genieten.
"Mam, wat ben je aan het doen?"
"Ik ben me heerlijk aan het vervelen. Of niet?" vraag ik aan onze oudste die op een stoel neerploft.
"Vervelen?, nee daar is niks aan. Lui zijn, da's pas fijn."
De eerstvolgende in dit huis die zich verveelt krijgt van mij het vriendelijke doch dringende advies om toch vooral even lekker te gaan luieren.
* Als onze jongste tijd over heeft gaat hij zinnen omdraaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten