Tandarts

De school-tandarts vroeger vond ik een ramp. Met z'n allen zat je op het bankje te wachten, één slachtoffer in de stoel en je kon alles precies horen. Brrr. Toch ging ik ooit vol vertrouwen op de stoel van de school-tandarts liggen. De vorige dag waren we nog bij onze huis-tandarts geweest: nul gaatjes. Maar daar dacht de school-tandarts anders over. Er moest geboord worden. Het zou geen pijn doen...ja, ja. Bij mijn broer heeft ze er helemaal een potje van gemaakt. Onze moeder was zo boos. We hoefde nooit meer naar de school-tandarts.

Gelukkig is onze huis-tandarts wel oké. Hij verteld altijd wat hij gaat doen en wat je kunt verwachten. Inmiddels is zijn vrouw ook tandarts en wel een heel bijzondere, ze heeft cursussen gevolgd o.a. over autisme. Ze stelt onze kinderen echt op hun gemak en neemt de tijd om uit te leggen wat ze gaat doen. Maar ja zoals alles geld kost, kost tijd ook geld. Gelukkig bestaat er bijzondere tandheelkunde, zodat de tandarts wel de tijd kan nemen. Onze jongste vraagt zelfs of het niet weer eens tijd is om naar de tandarts te gaan.