Vriendschap

Onze oudste heeft 2 vrienden waar hij regelmatig, meestal na het eten naar toe gaat. Hij maakt nooit een afspraak en gaat gewoon op de bonnefooi. Ze wonen bij ons in de buurt dus dat is gemakkelijk.

Maar nu is er één vriend verhuisd en moet hij verder fietsen, dat redt hij dus niet na het avondeten. Dus dat betekend plannen en afspreken.

En hoewel het plannen voor zijn studie goed gaat, is dat in zijn privéleven heel andere koek. Kan ik me ook wel een beetje voorstellen. Je zit al de hele dag strak in het stramien, dus thuis even niks aan de kop.

Is hij eindelijk zo ver om die vriend een keer te bellen, krijgt hij geen contact. Blijkt dat de telefoon zoek is geraakt met de verhuizing, tja.
Komen wij die vriend tegen op straat, houden hem aan en wisselen telefoonnummers uit. Als ouder moet je soms initiatief nemen.
Ze hebben één keer gebeld, maar niks concreets afgesproken.
Nu is de vakantie voorbij, en dus ook de tijd om wel een eindje te fietsen naar die vriend. Maar dat is niet gebeurt.

Ik vroeg onze zoon hoe dat zo kwam.
Hij moest het antwoord schuldig blijven.
Toen ik hem vroeg of het misschien kwam omdat hij dat in moest plannen, kon dat wel eens waar zijn.

Wat moet je daar nou mee?
Je gaat als ouder toch niet meer voor een bijna 18 jarige 'speelafspraakjes' maken.

Wel is er afgesproken dat die vriend, op de vrije dag van onze zoon, na schooltijd bij ons mag komen, hij fietst dan toch bijna bij ons langs.
Dat vind iedereen heel leuk, maar onze jongen moest daar wel een vaste afspraak voor verzetten.
Dat heeft hij inmiddels gedaan, maar of hij het heeft doorgegeven aan zijn vriend?

Moet er wel bij zeggen dat ik zelf eigenlijk niet veel beter ben. De moeder had mij ook uitgenodigd om een keer te komen. Maar de dag dat haar goed uitkomt is de dag dat ik moet werken...