maandag 4 april 2011
Zelfstandigheid
Laats met het rugzak overleg kwam naar voren dat onze oudste best wel wat meer zou willen durven, wat zelfstandiger zou willen zijn, vooral thuis. Een heel simpel voorbeeld wat hij noemde was bv de lamp aandoen, mag dat?.
Schrikken? De rugzakbegeleidster waar hij dat tegen zei schrok er inderdaad van. Dat had ze niet verwacht, omdat hij op school wel zelfstandig overkomt.
En ik? Ik voel me een beetje schuldig.
Al die tijd hebben wij hem misschien niet zoveel zelfstandigheid gegeven. Thuis hoeft hij niet zoveel te doen, zodat hij energie overhoudt om zich op school te richten, daar wordt genoeg zelfstandigheid van hem verwacht. En meer kan hij er eigenlijk ook niet echt bij hebben.
Op dit moment vraag ik me zelfs af of hij op school wel zelfstandig genoeg is. Er zijn deze week herkansingen, en er is een vak waarvan mijn vriend en ik vinden dat hij dat zou moeten herkansen. Hij weet het nog niet, misschien is er ook een ander vak dat hij zou willen herkansen (en je mag er maar een). Maar dan moet hij wel een knoop doorhakken, en niet wachten totdat het te laat is (eigenlijk had hij uiterlijk afgelopen vrijdag al moeten doorgeven wat hij wil herkansen). Eventueel met iemand er over praten, bv zijn rugzakbegeleidster, huiswerkbegeleidster of de mentor doet hij niet. (Al blijkt achteraf wel dat ze hem herhaaldelijk hebben gevraagd) Als wij het er over hebben haalt hij zijn schouders op en neemt een afwachtende houding aan.
Vandaag is zijn begeleidingsuurtje dus ik wou dat hij het vandaag over de herkansingen ging hebben.
Komt hij met de mededeling dat de mentor vandaag wil dat hij dan in de klas is. Dat wist hij al voor het weekend. Maar hij heeft nog niks tegen zijn begeleider gezegd, want hij had haar daarna niet meer gezien. Nee, maar hij heeft wel een email-adres, een mobiel nummer om te sms-en, er is zelfs intranet van school waarmee hij haar zou kunnen bereiken, maar niks, alles op het laatste moment bedenken...
Daar schrik ik dan van.
Nog maar 4 weken gewoon naar school, een vakantie en dan al zijn de examens. Het examenrooster is bekend, maar hij heeft nog niet gekeken. Docenten zijn bereid om je bepaalde stof nog eens uit te leggen, maar dan moet je wel weten met welke stof je moeite hebt, en moet je een afspraak maken met die docent voor die vakantie!
Dit is al minstens twee weken bekend, maar hij doet er nog niks mee. Oké, hij heeft het heel druk gehad met zijn Profiel Werkstuk, en er was ook nog een andere groepsopdracht waar hij heel druk mee is geweest, maar nu wordt het toch zo langzamerhand tijd dat hij die stof gaat uitzoeken om eventueel een afspraak te maken.
Moet trouwens wel zeggen dat hij in zijn vrije tijd wel zelfstandig is.
Hij bedenkt zelf of en wat hij met de computer gaat doen, een boek gaat lezen of hij naar een vriend toe gaat, of niet. Gaat zelfstandig naar de soos en schoolfeesten.
En zegt nee als ik vind dat hij zijn kamer op moet ruimen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een voor mij heel herkenbaar verhaal. Ik, bijna bejaarde met ASS handel nog steeds zo. En ik krijg het er niet uit. Ik begrijp heel goed dat hij zich nog niet met de examens bezighoudt: eerst het een dan het ander. En als het dan te laat is, dan is het maar te laat.
BeantwoordenVerwijderenHij deed al een Profiel Werkstuk en een groepsopdracht door elkaar. Dat is heel erg lastig. Het kost veel energie en je raakt er telkens van in de war. Geen wonder dat hij de examens en de herkansing even geparkeerd heeft. Dat kun je er immers niet ook nog bij hebben.
Dit heeft niets met zelfstandigheid te maken maar het doodgewoon niet aankunnen.
Dit parkeren staat ook los van het overige functioneren, althans bij mij wel en zoals ik uit uw verhaal beluister, bij hem ook.
Wellicht is een puntenlijstje mogelijk met begeleider. Wat eerst en wat daarna. Soms moet iets naar voor gehaald worden. (Voor een bepaalde datum of tijd.)Kan mooi in Excel opgelost worden, wordt het nog een beetje hobby ook.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt helemaal gelijk Greet, het was ook wel veel de afgelopen periode. Even rust aan het hoofd is dan fijn, maar helaas gaan schoolse zaken gewoon door. Bovendien vond hij herkansen niet nodig want hij staat nog een 7 (=6,6). En herkansen en examens zijn dingen die helemaal nieuw voor hem zijn, dat maakt het extra lastig.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig heeft de mentor nog wel een plekje voor hem kunnen regelen om te herkansen en is hij nu samen met zijn huiswerk-begeleider bezig om een rooster te maken voor de examens.
En ja Mar, dat gebeurt in Exel. Zo maakt hij al het hele jaar zijn planningen. Het is voor hem alleen zo moeilijk om verder vooruit te kijken, hij is een echte korte termijn denker. En zodra de computer uit staat, is de planning ook 'weg'.
Ik kreeg een mailtje van iemand die het boek "Het Syndroom van Asperger" van Tony Attwood aan het lezen is.
Citaat:
Een van de kenmerken van een kind met syndroom van Asperger zien we als een kind niet weet wat het moet antwoorden op een vraag. Het kind verzuimt om opheldering te vragen, zal niet toegeven dat het het niet weet, snel overstappen op een vertrouwd onderwerp, of eindeloos zwijgen voor er een antwoord komt.
Heel herkenbaar!