Anticiperen

Dat is niet alleen een moeilijk woord, maar ook moeilijk om te doen.

Ik fietste met onze jongste naar school. Op de kruising moeten wij linksaf. Er komt een busje van rechtdoor aan, daar kunnen we nog wel voor langs, dacht ik. Maar onze jongste fietst weer eens een paar meter achter me, toch maar even wachten dus. Nog wat langer wachten want er komen ook nog een paar fietsers van rechts, dan kunnen wij weer. Ondertussen staat er ook al weer een auto achter ons die op ons staat te wachten. Maar de trapper van de fiets staat niet goed, dus het duurt in mijn ogen een eeuwigheid voor dat hij zo ver is. Ik maan hem aan om een beetje op te schieten want ik zie al weer ander verkeer aankomen. Helemaal fout natuurlijk, want dan voer ik de druk op. Hij is daar niet van gediend, wil het er niet over hebben, als ik het toch even doe gaat hij 'grommen'.

Even later op school.
Hij moet wat aan de juf geven, maar de juf is in gesprek met een moeder, er staat nog een andere moeder te wachten en de nodige kinderen die ook iets van de juf moeten. Omdat het nog wel even duurt raad ik hem aan om eerst maar even het drinken en de koekjes in de bak te doen, en vast even het rooster te pakken. Als hij dat gedaan heeft zie ik dat de juf vrij is, ik zeg hem dat, maar hij moet eerst wat op het rooster schrijven. Als hij daar mee klaar is, is er alweer een andere moeder met de juf in gesprek. Hij gaat netjes in de rij staan (achter de rug van die moeder). Ondertussen komen er van de andere kant ook al weer kinderen aan die dus eigenlijk voorkruipen. Ik tover mijn kind achter de rug van die moeder vandaan, dat hij ook stond te wachten. Maar het kwaad is eigenlijk al geschiedt. Vlug geeft hij het aan de juf en gaat terug naar zijn eigen tafeltje, geeft mij een kus dat ik gaan moet, en haalt zijn zakdoek te voorschijn om even de traantjes te drogen.

Dan vind ik het toch mooi om te zien dat de andere kinderen zich daar helemaal niks van aan trekken. Bij andere kinderen staat ze er meteen om heen, vragen wat er aan de hand is en proberen te troosten. Daar is onze jongste niet van gediend, daar wordt hij alleen maar nog verdrietiger van. Goed om te zien dat zijn klasgenoten weten wat ze wel en, in dit geval, niet moeten doen!
Al voelt mijn moederhart wel zwaar...

Een voetbal partijtje

Met dat WK op tv moest ik denken aan iets dat ik ooit gelezen heb in een of ander boek.
Daarin werden drie types van autisme verduidelijkt met behulp van een voetbal partijtje. Een hele korte samenvatting van mij:

• De alkloof: Het type dat helemaal in zichzelf kruipt. Dit zijn de bankzitters.
• De passieve: Het type dat wel in het veld staat (maar niet loopt) en alleen de bal speelt als die voor de voeten komt.
• De actieve-but-odd (vreemde actievelingen): Deze rennen dus de hele tijd achter de bal, maar hebben geen flauw benul van het hoe en wat.

Er is nog een vierde categorie: De hoog dravende: Die kwam niet in dat boek voor, maar ik kan me voorstellen dat er ook nog een scheidsrechter nodig is. Ze zijn zó precies in de regels.

Het boodschappenlijstje voor de middelbare school

Elk jaar krijg je van de school een lijstje met dingen die je nodig hebt.
Denk dan aan sportkleding, woordenboeken en een rekenmachine, maar wat heb je nog meer nodig? Natuurlijk een agenda en stevige schooltas voor de boeken. Dat is op zich wel duidelijk, maar waar kun je nog meer aan denken.

• Veel verschillende kleuren kaftpapier; je bent verplicht om de boeken te kaften, maar met allemaal het zelfde kleurtje eromheen zie je geen verschil meer tussen de boeken van de verschillende vakken. Wij gebruiken daarom veel verschillende kleuren. Het liefst elk vak een andere kleur.
• Bij de boeken zitten tegenwoordig vaak CD(-rom)'s. Als je kind naar de huiswerkbegeleiding gaat zijn ze daar soms ook nodig. Handig om ze in een klein cd-opbergmapje in je tas te stoppen, heb je ze altijd bij je.
• Schriften vinden wij niet handig, voor elk vak een ander schrift, geeft een hoop gerommel in de tas. Wij kiezen daarom voor een multomap (met tabbladen). Heb je altijd het juiste schrift bij je. (Wel na elke periode de lading papier die al getoetst is er uit halen, anders wordt de tas zo zwaar.) Het enige probleem is dat sommige leraren graag willen dat je een schrift gebruikt, omdat ze de schriften soms willen meenemen naar huis. Zorg daarom voor een paar snelhechters in de tas (waar naam en klas al opstaan) zodat je kind daar zijn werk in kan stoppen en aan de leraar meegeven.
• Helaas krijg je vaker een rooster(/lokaal)wijziging dan dat er plek is voor roosters in de agenda. Wij hebben daarom een doorzichtige plastic A4 enveloppe (met kleurtje) gekocht. Het rooster printen we uit en kan dan daarin. Even omhoog halen uit tas en hij weet waar hij het volgende uur heen moet. Ook heel handig om de brieven van school en dat soort dingen in te doen. Raken ze niet helemaal verfrommeld en vergeten onder in de tas.
• Boekentassen, zeker van brugklassers, zijn vaak behoorlijk zwaar. Daarom hebben wij twee tasjes in de boekentas. Eén tas met boeken voor de ochtend en één voor de middag. En een tasje met zijn brood en drinken. 's Morgens alles wat je niet nodig hebt in je kluis leggen en in de middagpauze omwisselen. Scheelt een hoop gezeul, zonder dat het onoverzichtelijk wordt in je kluisje met al die losse boeken.
  
• Om de een of andere reden raken geo-driehoeken altijd kwijt. Het is nooit verkeerd om er een paar extra in huis te hebben.

Het lijstje is vast niet compleet. Heb jij nog een aanvulling?