Tijd

"Mam, als mijn broer en ik geen autisme hadden, dan had jij geen blog gehad he?. En dat had je ook niet in de Sociale Raad gezeten, en had je ook geen inloop-ochtenden gedaan."
"Nee, dat denk ik niet jongen."
"Dan had je wel een heleboel tijd overgehad, toch?"
"Nou, dan was ik vast iets anders gaan doen. Misschien wel op school in de Ouder- of medezeggenschapsraad."

Later vroeg ik me af of hij soms bedoelde dat ik meer tijd met hem bezig moest zijn. Maar ja, ik heb de laatste tijd al wat vrijwilligerswerk afgestoten, juist omdat ik merkte dat het voor het thuisfront allemaal te veel was. Het gaat nu beter, ik doe alleen maar vrijwilligerswerk wat met autisme te maken heeft, want daarin ben ik tenslotte ervaringsdeskundige.

Maar dan is het 's avonds bedtijd en dan kan ik 1x, 2x, 3x zeggen dat hij naar de wc moet gaan, zijn pantoffels en badjas moet pakken. En dan blijft hij maar tijd rekken, niet reageren en als ik dan mijn stem een beetje verhef of dreig met niet voorlezen staat zijn gezicht in één keer op onweer. Terwijl het in zijn eigenbelang is om wel te doen wat er gevraagd wordt, want we hebben ooit al eens afgesproken dat ik in principe om negen uur weer na beneden ga en als hij voor die tijd zit te lummelen, ik dan heb geen tijd meer om voor te lezen.
Of zou hij bedoelen dat als ik meer tijd heb, hij meer tijd heeft om tijd te rekken?