Van je familie moet je het hebben.

Gelukkig hebben wij het wel getroffen hebben met onze familie.
Ze nemen de jongens gewoon zoals ze zijn. Vinden het niet raar dat ze zich terugtrekken achter computer of gameboy. Luisteren aandachtig naar, en gaan in op, de lange verhalen over computerspellen of uitvindsels. En schieten in de lach om de originele uitspraken

Nee, dan de verhalen van andere ouders die ik soms hoor.
Familieleden die de ervaringen van ouders niet serieus nemen, want het kind weet zich perfect te gedragen. Maar eenmaal uit het zicht barst de bom.
Of van die verwijzingen naar dat ene familielid die vroeger net zo was en toch ook goed terecht is gekomen.
Maar het ergste zijn van die familieleden die denken de boel op te lossen met een logeerpartijtje... Om vervolgens te bellen of het kind alsjeblieft opgehaald kan worden...

In het verleden hebben wij deze tekst rond laten gaan in de familie.
Dit artikel is geschreven door Nancy Mucklow, een journalist en ouder van twee kinderen die zijn gediagnosticeerd met het syndroom van Asperger. Zij schreef dit artikel in de hoop dat het gedeeld zou worden met grootouders van kinderen met de diagnose AS. Maar ik denk dat anderen er ook wel iets aan hebben.