Je hebt van die weken...
Dan heb je naast de dagelijkse beslommeringen (poetsen, boodschappen, koken, werken, kind naar school e.d.) ook nog extra klusjes.
Eerst maar eens achter het rugzakoverleg van de oudste aan geweest, want die afspraak liet nog op zich wachten, zorgverleners die betaald moeten worden, een vergadering van de Sociale Raad (dus de nodige stukken lezen en een mening daar over vormen), Kinderboekenweek met allemaal leuke extra dingetjes te doen op school, de zwerfafvaldag waar de klas van de jongste aan mee doet, het congres van de NVA waar ik naar toe ga.
En als klap op de vuurpijl lopen er ook nog de hele week schilders rond je huis. Dan heb je wel een brief van de woningbouwvereniging gekregen waarin staat dat het allemaal in overleg gaat, maar opeens staat er een steiger in de voortuin, moet achter het huis van alles aan de kant omdat ze er de volgende dag bij moeten, ramen die wagenwijd open staan terwijl het nou niet echt meer zomers is.
Dat zijn van die weken dat ik het echt even niet meer trek, dat ga ik snotteren en hoesten, net niet ziek genoeg om echt ziek te zijn, maar te beroerd om alles van een leien dakje te laten gaan.
Nou heb ik gelukkig een werkgever die wel begrip heeft voor mijn situatie als mantelzorger en zo af en toe mag ik op verzoek een dagje snipperen. Hij blij dat ik niet echt ziek ben, ik blij dat ik even een rustpuntje heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten