Van de week waren op de school van onze oudste Critical Friends op bezoek.
Dit zijn docenten van andere scholen die op verzoek van de school zelf kwamen kijken hoe de zorg is ingericht. Dan gaat het niet alleen over rugzakleerlingen maar ook over bv dyslexie en faalangsttraining. Deze vrienden gingen gesprekken aan met o.a. docenten, mentoren, leerlingen en ook ouders.
Ik was één van de ouders die een uitnodiging kreeg, en de enige die op dat moment kon, het was ook wel onder school- (en dus ook) werktijd. Hoewel het jammer was dat ik de enige ouder was die kon, waren we (de vrienden en ik) achteraf wel blij dat er niet meer ouders waren. Want ik had genoeg te vertellen, had me netjes voorbereid en een papiertje mee met punten die mijn vriend en ik belangrijk vonden om te vertellen met als gevolg dat die 25 minuten die er voor stonden zo om waren.
Waar hebben we het zoal over gehad?
Dit zijn docenten van andere scholen die op verzoek van de school zelf kwamen kijken hoe de zorg is ingericht. Dan gaat het niet alleen over rugzakleerlingen maar ook over bv dyslexie en faalangsttraining. Deze vrienden gingen gesprekken aan met o.a. docenten, mentoren, leerlingen en ook ouders.
Ik was één van de ouders die een uitnodiging kreeg, en de enige die op dat moment kon, het was ook wel onder school- (en dus ook) werktijd. Hoewel het jammer was dat ik de enige ouder was die kon, waren we (de vrienden en ik) achteraf wel blij dat er niet meer ouders waren. Want ik had genoeg te vertellen, had me netjes voorbereid en een papiertje mee met punten die mijn vriend en ik belangrijk vonden om te vertellen met als gevolg dat die 25 minuten die er voor stonden zo om waren.
Waar hebben we het zoal over gehad?
- Of we het erg vonden dat alleen de eerste twee jaar de mentor met de klas meeging en we daarna elk jaar een andere mentor hadden. Nee, dat vonden we niet echt erg, al waren we met de ene mentor wel blijer dan met de andere.
- En of we het erg vinden als bv de wiskunde docent zegt: "Ja, sorry hoor, maar ik geef gewoon mijn vak, al die leerlingen die iets speciaals moeten, daar doe ik niet aan mee." Nee, dat vinden we niet echt erg, dat soort mensen kom je overal tegen, daar moet toch je mee leren omgaan, als er maar wel een plek is waar onze zoon heen kan gaan als er iets speelt, en dat is er.
- In het eerste jaar is er een A-4tje opgesteld met specifieke kenmerken van onze zoon. Die hebben wij toen gezien, maar daarna nooit meer. We vroegen ons af of dat nooit meer is aangepast? Of wordt er dan niet meer overlegd met de ouders? Ook heeft elke leerling een dossier, als ouder mag je daar in kijken, maar dat is niet iets waar je als ouder echt aan denkt. Misschien een tip om dat af en toe aan de ouders voorstellen in het groot overleg.
- Waarom hebben we gekozen voor regulier en niet speciaal onderwijs? Er was natuurlijk toentertijd geen speciale havo school in Doetinchem en een busje naar Arnhem was niet echt iets wat we zagen zitten. Maar ook omdat hij van een SBO school afkwam en we eigenlijk zagen dat hij daar niet de cognitieve uitdaging kreeg die hij aankon. (Al deden ze natuurlijk wel hun best). Maar bovenal, hij zal het uiteindelijk toch moeten proberen te redden in de 'gewone' maatschappij, en dan kun je daar maar beter zo vroeg mogelijk (weer) instappen. Al bleef het toen natuurlijk wel de vraag of het hem zou lukken, want school had wel heel duidelijk aangegeven dat de overgang van klas 2 naar 3 echt het punt is waarop het mis kan gaan.
- Wisten andere kinderen dat onze zoon een zorgleerling is? Ja, dat wisten ze, op ons verzoek is ook voorlichting in de klas geweest, waar de klas positief op reageerde doordat ze het af en toe voor hem opnamen als er eentje vervelend aan het doen was, maar bv ook met samenwerkingsopdrachten, omdat ze dan mee mochten naar de begeleiding, waar de opdracht goed werd uitgewerkt.
- En wat vinden we dan van de begeleiding? Over het algemeen goed, onze zoon is de jaren goed doorgekomen. Maar met onze zoon gaat het goed, dus als er een spoedgeval is of andere beslommeringen waardoor de begeleider in tijdnood komt, hebben we wel het gevoel dat het altijd onze zoon is die zijn begeleidingsuurtje mist. Tel er bij op dat het op maandag is dus dagen als tweede paas- en pinksterdag mis je ook al.
- En wat we eigenlijk ook wel gemist hebben, waar we nu pas achter komen omdat het op school van onze jongste wel gebeurt, een logboekje. Elk begeleidingsuurtje worden er een paar regels opgeschreven van wat er gedaan of besproken is. Dat hebben we bij onze oudste nooit gezien, tuurlijk wordt er wel in het overleg kort verteld wat er gedaan is. Ook voor onze oudste zou het makkelijker zijn als iets opgeschreven is, we merken bij hem vaak genoeg dat iets het ene oor in en het andere oor weer net zo snel uit gaat. Bovendien is hij niet zo mededeelzaam, af en toe teruglezen in een logboekje wat er gedaan is zou wel fijn zijn.
- Daarnaast vinden wij het achteraf bezien jammer dat we na de derde klas niet voor een andere begeleider hebben gekozen. Er zou toen gewisseld moeten worden i.v..m. reistijd tussen de twee locaties, meer leerlingen en zo. We waren er toen niet blij mee, we hadden liever dat hij dezelfde begeleider bleef houden, wat ook is gebeurt . Maar in de onderbouw heb je andere noden dan in de bovenbouw. Er wordt een agenda gecontroleerd op huiswerk, er wordt gewerkt aan samenwerken, plannen. Zeg maar een beetje beschermd. In de bovenbouw moet je je juist gaan voorbereiden op een vervolg opleiding, wat zijn je competenties, je zwakke en sterke punten, hoe ga je de sterke punten uitbuiten en de zwakke versterken? Dat zijn hele andere dingen, en het is mijn ervaring dat je andere dingen beter ook door een andere persoon kunt laten aanleren. Een scheiding van taken is duidelijker als er ook een scheiding van personen is. (Ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel, de vrienden begrepen het gelukkig in ieder geval wel)
- En als we nu voor de keus stonden, zouden we dan weer dezelfde keus maken? Als het nu allemaal hetzelfde was als toen? Jazeker, want we hadden toen niet echt het idee dat we veel keus hadden, als je keek welke ervaringen de scholen hadden met deze specifieke zorgleerlingen, het rugzakje bestond ook nog niet zo lang. Maar we staan nu met de jongste binnenkort weer voor de keus en het staat niet bij voorbaat vast dat hij naar dezelfde school gaat. We laten ons eerst weer goed informeren. En wat bij onze oudste niet speelde (omdat hij een eenling was) maar we bij onze jongste waarschijnlijk wel gaan laten meewegen is: Welke kinderen uit de klas gaan naar dezelfde school?, zijn dat de 'rauwdouwers'? of de 'sociale talenten'?
- Tot slot mocht ik nog één ding vertellen, want de tijd was op. Kwam mooi uit want ik had nog één punt op mijn lijstje staan. Dat is iets waar mijn vriend en ik het al wel eens vaker over hebben gehad.Het is niet speciaal voor zorgleerlingen, we denken dat alle leerlingen hier wel baat bij kunnen hebben. Een terugkomdag voor oud-leerlingen. Van zowel basisonderwijs naar middelbaar als van vervolgopleiding. Deze oud-leerlingen kunnen je precies vertellen in welk opzicht de nieuwe school anders is dan de oude, maar ook wat eventueel hetzelfde is. Natuurlijk ga je voor een keuze open dagen bezoeken, maar verhalen van oud schoolgenoten zijn ook zeer waardevol.
De school was blij dat ik kon, de vrienden waren blij met mijn bijdrage, en ik was blij dat ik kritisch mocht zijn.
Ben wel benieuwd naar het verslag wat ze maken, maar dat zal wel intern blijven. Toch eens informeren.
